Troostgedachten

Een metamorfose ondergaan, overkomt ons meestal vrijwillig.

 Ook wel ongewenst.

Door te kijken naar zonsondergangen ervaren wij de onherroepelijkheid van de overgang van dag naar nacht.

Soms maakt het een enorme indruk op de beschouwer. 

Wat zou het ons meedelen?

Als de aarde wegdraait

en de dag in nacht verandert,

vindt er in een fractie van de tijd, een overgang plaats.

Woest, stil of uitbundig.

Bedreigend soms.

Altijd onvermijdelijk en onherroepelijk.

Niets om bang voor te zijn.

Wat overblijft is hoop op morgen.

En die komt zeker!

Vastgelopen en bijna uit zicht.

Water biedt zich aan.

Zon licht bij.

Hoezo hopeloos?

Complete onrust, verwarring en vertwijfeling.

Zie daar maar eens de schoonheid van in.

Op het laatst nog een overtuigend bewijs.

Bloedrood.

Stromend en vol leven.

Morgen wordt een mooie dag!

Over het vlakke water nadert een donderende onweersbui.

Stilte voor de storm.

De zon roept: „Ik wacht op je!”

Laat de bui nu maar komen.

Tot rust gekomen.

Gespiegelde watervormen.

Een moment op de sinuslijn van eb en vloed.

Piekeren opgeven kan rust geven voor de nacht.

Moed opgeven geeft geen rust.

En die heb je ’s nachts zo nodig.

Welterusten en tot morgen!

De lichte rimpeling in het water.

Het azen van de forellen.

De dansende muggen.

De rust van de bergen.

De vaste plek van de wolken.

Een overzichtelijk begin van de nacht.

Een uitzondering!

Als bijna alle kleur verdwenen is,

als je alleen nog zwart wit ziet?

Kan toch ook mooi zijn?

Geniet er maar van.

Morgen is er weer een dag

Het licht maakt het donker donkerder, of het donker maakt het licht lichter.
De keuze is aan jou.

Vijf miljoen ton elektromagnetische energie per seconde

zijn genoeg morgenvroeg.

Verscheidene verschijningsvormen

van dezelfde soort.

Het soortelijk gewicht van de edelste

bepaalt de positie.

Soms is het beter om de onderliggende partij te zijn..

Niet overdrijven, maar overdrijven.
Waar leg jij de klemtoon?